پیمان یارمحمدزاده؛ سیدعلی سیادت؛ رضا هویدا؛ حسنعلی بختیار نصرآبادی
دوره 8، (ویژه نامه ی مدیریت خدمات بهداشتی درمانی) ، اسفند 1390، ، صفحه 1136-1145
چکیده
مقدمه: تحولات رو به رشد در هر جامعه‌ای از دانشگاه‌ها آغاز می‌شود. سرمایه‌ی فکری از مهم‌ترین تئوری‌های مدیریتی است که سازمان‌های دانش محور با استفاده از آن می‌توانند بر اثربخشی و کارآیی خود بیفزایند. هدف از این پژوهش، تبیین مدل معادله‌ی ساختاری تأثیر فرایند تبدیل دانش بر مؤلفه‌های سرمایه‌ی فکری در دانشگاه‌های دولتی اصفهان ...
بیشتر
مقدمه: تحولات رو به رشد در هر جامعه‌ای از دانشگاه‌ها آغاز می‌شود. سرمایه‌ی فکری از مهم‌ترین تئوری‌های مدیریتی است که سازمان‌های دانش محور با استفاده از آن می‌توانند بر اثربخشی و کارآیی خود بیفزایند. هدف از این پژوهش، تبیین مدل معادله‌ی ساختاری تأثیر فرایند تبدیل دانش بر مؤلفه‌های سرمایه‌ی فکری در دانشگاه‌های دولتی اصفهان بود.
روش بررسی: روش پژوهش توصیفی از نوع همبستگی و بررسی پدیده‌های مستند و تکراری بود. جامعه‌ی آماری شامل کلیه‌ی اعضای هیأت علمی دانشگاه‌های دولتی شهر اصفهان (1472 نفر) در سال تحصیلی 90-1389 بود که حجم نمونه پس از مطالعه‌ی مقدماتی و تعیین واریانس جامعه، با استفاده از روش نمونه‌گیری تصادفی طبقه‌ای متناسب با حجم 205 نفر برآورد شد. ابزار جمع‌آوری اطلاعات، 2 پرسش‌نامه‌ی استاندارد فرایند تبدیل دانش (26 سؤال) و پرسش‌نامه‌ی محقق ساخته‌ی مؤلفه‌های سرمایه‌ی فکری (35 سؤال) بود که بر اساس مقیاس پنج درجه‌ای لیکرت تنظیم شد. برای تعیین روایی صوری و محتوایی پرسش‌نامه‌ها از نظرات متخصصین بهره گرفته شد و ضریب پایایی پرسش‌نامه‌های فرایند تبدیل دانش و سرمایه‌ی فکری با استفاده از Cronbach's alpha به ترتیب 96/0 و 93/0 به دست آمد. داده‌ها با استفاده از نرم‌افزارهای آماری Amos Graphic و SPSS و در سطح استنباطی به روش‌های Manova و مدل معادله‌ی ساختاری مورد تحلیل قرار گرفت.
یافته‌ها: نتایج تحلیل Manova نشان داد که اجتماعی‌سازی و ترکیب دانش با هیچ یک از مؤلفه‌های سرمایه‌ی فکری رابطه‌ی معنی‌دار نداشت، اما مراحل ترکیب و برونی‌سازی دانش ارتباط معنی‌داری را با تمام مؤلفه‌های سرمایه‌ی فکری نشان دادند. یافته‌های حاصل از مدل معادله‌ی ساختاری نیز نشان داد که ضریب اثر مراحل فرایند تبدیل دانش بر مؤلفه‌های سرمایه‌ی فکری معنی‌دار بوده است.
نتیجه‌گیری: در کل می‌توان استنباط نمود که پیاده‌سازی فرایند تبدیل دانش علاوه بر اینکه در استخراج، سازمان‌دهی، انتقال، تبادل و استفاده‌ی مناسب از دانش موجود در سازمان و اعضای هیأت علمی مناسب است، می‌تواند در ارتقای سرمایه‌ی فکری دانشگاه‌ها نیز مؤثر باشد.
